Poreus polymethacrylimide (PMI) is een gepolymeriseerd schuimmateriaal met een isotrope, volledig gesloten celstructuur, uniforme poriegrootteverdeling, lage dichtheid, uitstekende maatvastheid en mechanische eigenschappen, en heeft tegelijkertijd een hoge warmtevervormingstemperatuur. Tegelijkertijd is PMI-schuim gemakkelijk te verwerken, brandveilig, niet giftig en bestand tegen lage concentraties anorganische zuuroplossingen. Deze uitstekende eigenschappen zorgen ervoor dat PMI-schuim veel wordt gebruikt in sandwichconstructies van composietmaterialen, die vaak worden aangetroffen in ruimtevaart, radar, hogesnelheidsvoertuigen, sportuitrusting en andere gebieden. Hoewel het al in 1961 is voorgesteld, zijn er nog weinig studies over de thermische geleidbaarheid van PMI-schuim. Enerzijds, omdat de schuimbereiding gecompliceerd is, is er geen volwassen en perfecte bereidingsmethode in China. Aan de andere kant zijn de meeste huidige meetmethoden van thermische geleidbaarheid, zoals laserflitsmethode, hete draadmethode, enz., Niet geschikt voor poreuze materialen en beperken ze ook het onderzoek naar de thermische geleidbaarheid van PMI-schuim. Een geschikte methode voor het testen van de thermische geleidbaarheid van poreus polymethacrylimide is de warmtestroommetermethode, HFM 436 thermische geleidbaarheidsmeter.

Volgens de meetresultaten is de thermische geleidbaarheid van het dichte PMI-schuim hoger in het bereik van kamertemperatuur tot 100 ° C, en de thermische geleidbaarheid van PMI-schuim met dezelfde dichtheid neemt lineair toe met de toename van de temperatuur. Vanwege de grote poriediameter van het monster nemen de vaste fase, gasfase en stralingswarmteoverdracht in het materiaal toe met de temperatuur, wat leidt tot een lineaire toename van de effectieve thermische geleidbaarheid van het PMI-schuim met toenemende temperatuur. Ook zijn, vanwege de grote poriegrootte, de warmteoverdracht in de gasfase en de warmteoverdracht door straling onafhankelijk van de dichtheid. Daarom is de effectieve thermische geleidbaarheid van het materiaal evenredig met het gehalte aan vaste fase, wat leidt tot een toename van de effectieve thermische geleidbaarheid van het monster met een toename van de dichtheid.