Schuimkernmaterialen die veel worden gebruikt in FRP/CM zijn polyvinylchloride (PVC), polystyreen (PS), polyurethaan (PUR), acrylonitril-styreen (SAN), polyetherimide (schuimen zoals PEI) en polymethacrylimide (PMI), waarvan PS en PUR-schuimen worden over het algemeen alleen gebruikt als drijvende materialen in plaats van structurele toepassingen. Op dit moment heeft PVC-schuim PUR-schuim bijna volledig vervangen als structureel kernmateriaal, behalve in sommige schuim-in-place structuren.

Strikt genomen was het eerste structurele schuimkernmateriaal voor hoge temperaturen dat werd gebruikt in de sandwichstructuur van dragende elementen het gebruik van met isocyanaat gemodificeerd PVC-schuim of verknoopt PVC. De eerste sandwichconstructie met een kern van PVC-schuim was de thermisch geïsoleerde cabine. Het productieproces van verknoopt PVC is eind jaren dertig uitgevonden door de Duitser Lindemann. Na de Tweede Wereldoorlog nam Frankrijk het proces op in oorlogsherstel, en Kleber Renolit begon Klegecell® cross-linked PVC-schuim te produceren, voornamelijk schuim met een lage dichtheid dat wordt gebruikt in producten met thermische isolatie van auto's.

In de jaren vijftig en zestig verleende Kleber Relorette Plastics licenties voor de productie van PVC-schuim aan verschillende Europese bedrijven. Twee andere Amerikaanse bedrijven, B.F. Goodrich en Johns-Manville, kochten ook licenties om de productie te starten, maar stopten na een paar jaar. Als alle productievergunningen verlopen zijn, wordt het productieproces van verknoopt PVC openbaar. Na het ingaan van de jaren 70 hebben de meeste oorspronkelijke Europese fabrikanten met licentie ook de productie gestaakt. De twee belangrijkste fabrikanten zijn de Divinycell®- en Klegecell®-serie PVC-schuim van Diab en de Hereex®-serie PVC-schuim van Airex.

Eind jaren veertig gebruikte Lindemann gas onder hoge druk als blaasmiddel om ongemodificeerd PVC-schuim te maken, ook wel lineair PVC-schuim genoemd.

Het Verenigd Koninkrijk maakte voor het eerst polystyreenschuim in 1943 en in 1944 produceerde Dow Chemical Co., Ltd. uit de Verenigde Staten polystyreenschuim in grote hoeveelheden door extrusie.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bestudeerden Duitse onderzoekers van Bayer de reactie van diisocyanaten en hydroxylverbindingen om PUR-hardschuim, coatings en kleefstoffen te produceren. In 1952 rapporteerde Bayer de onderzoeksresultaten van flexibel polyurethaanschuim.