Het kernmateriaal schuimplastic is de meest gebruikte en de grootste hoeveelheid vezelversterkte materialen. Het wordt gekenmerkt door een klein soortelijk gewicht, een grote soortelijke sterkte en een specifieke modulus. Composietmaterialen van koolstofvezel en epoxyhars hebben bijvoorbeeld een specifieke sterkte en specifieke modulus die vele malen groter is dan die van staal en aluminiumlegeringen. Ze hebben ook uitstekende chemische stabiliteit, wrijvingsvermindering, slijtvastheid, zelfsmering, hittebestendigheid, weerstand tegen vermoeidheid en kruip, geluidsreductie, elektrische isolatie en andere eigenschappen.

De composiet van grafietvezel en hars kan een materiaal verkrijgen waarvan de uitzettingscoëfficiënt bijna gelijk is aan nul. Een ander kenmerk van vezelversterkte materialen is anisotropie, zodat de vezelopstelling kan worden ontworpen volgens de sterkte-eisen van verschillende delen van het onderdeel. Het op aluminium gebaseerde composietmateriaal versterkt met koolstofvezel en siliciumcarbidevezel kan nog steeds voldoende sterkte en modulus behouden bij 500°C. Siliciumcarbidevezel en titaniumcomposiet verbeteren niet alleen de hittebestendigheid van titanium, maar ook de slijtvastheid en kunnen worden gebruikt als motorventilatorbladen.

De siliciumcarbidevezel is samengesteld met keramiek en de gebruikstemperatuur kan oplopen tot 1500 ℃, wat veel hoger is dan de gebruikstemperatuur van supergelegeerde turbinebladen (1100 ℃). Koolstofvezelversterkte koolstof, grafietvezelversterkte koolstof of grafietvezelversterkte grafiet vormt ablatiebestendig materiaal en is gebruikt in ruimtevaartuigen, raketten, raketten en kernenergiereactoren. Vanwege de lage dichtheid kunnen niet-metalen matrixcomposietmaterialen het gewicht verminderen, de snelheid verhogen en energie besparen bij gebruik in auto's en vliegtuigen.

De bladveer van composiet kernschuim van een mengsel van koolstofvezel en glasvezel heeft dezelfde stijfheid en draagkracht als een stalen bladveer die meer dan 5 keer zwaarder is. Vormmethode: varieert afhankelijk van het basismateriaal. Er zijn veel gietmethoden voor op hars gebaseerde composietmaterialen, waaronder handlay-up gieten, spuitgieten, filamentwikkelen, persgieten, pultrusiegieten, autoclaafgieten, diafragmavormen, migratiegieten, reactie-spuitgieten, zachte filmexpansiegieten, en stempelen Molding en ga zo maar door.

De vormmethode van het metaalmatrixcomposietmateriaal is verdeeld in de vormmethode in de vaste fase en de vormmethode in de vloeibare fase. De eerste wordt gevormd door druk uit te oefenen bij een temperatuur lager dan het smeltpunt van de matrix, inclusief diffusielassen, poedermetallurgie, warmwalsen, warmtrekken, heet isostatisch persen en explosief lassen. Dit laatste is om de matrix te smelten en in het versterkingsmateriaal te vullen, inclusief traditioneel gieten, vacuümzuiggieten, vacuümtegendrukgieten, knijpgieten en spuitgieten, enz., Gietmethoden met keramische matrix composiet kernschuim, voornamelijk vaste fase sinteren, chemisch dampinfiltratiegieten, chemisch dampafzettingsgieten, etc.